parzenie herbaty `pu-Erh
Czerwona herbata

Herbata Pu Erh – jak pić, właściwości

Czerwona herbata pochodzi z południowych Chin z prowincji Yunnan i regionu Pu’er, skąd wzięła się jej nazwa Pu-erh i tylko herbata pochodząca z tego właśnie regionu, może nosić taką nazwę.

My nazywamy ją czerwoną, zaś Chińczycy zaliczają ją do herbat czarnych ze względu na kolor naparu, a nie jak my, Europejczycy, ze względu na kolor suszu.

Tak więc herbata czerwona swój kolor zawdzięcza powstałym w procesie fermentacji przebarwieniom końcówek listków na czerwono. 

Efektem takiego procesu jest ciemna herbata o ziemistym, piwnicznym, jak określają niektórzy, smaku.

Pu-Erh dostępna jest w różnych formach – może być w formie sypkich, fermentowanych liści w stosach lub prasowanych bryłach o różnych kształtach i wielkościach.

 

Herbaty czerwone – rodzaje

dwie herbaty Pu-Erh

Herbata Pu-erh, jak i pozostałe herbaty pozyskiwana jest z jednej rośliny, czyli z Herbaty chińskiej (Camellia sinensis).

Liście herbaty są zbierane ręcznie i skręcane, by doszło do procesu fermentacji mikrobiologicznej, czyli długotrwałego wystawienia liści na działanie mikroelementów – fermentacja zostaje jednak przerwana w momencie przebarwiania się liści.

Czerwoną herbatę dzielimy na dwa rodzaje:

  1. Pu-Erh sheng ( surowy „raw”), czyli niepoddawana procesowi przyspieszonej fermentacji i starzenia, czyli tzw. wodui. Występuje w dwóch odmianach:
  • zielona (green) – herbata nie zostaje poddawana fermentacji mikrobiologicznej lub zostaje jej podana w bardzo niewielkim stopniu,
  • wiekowa (aged) – herbata, w której procesy fermentacji przez wiele lat zachodzą w sposób naturalny (bez dodatkowego wspomagania) – może leżakować od kilku do nawet 50 lat. 

2. Pu-Erh shou ( dojrzały „ripe”), czyli kontrolowana fermentacja mikrobiologiczna jest częścią procesu starzenia herbaty wodui – to herbata powstała z najdelikatniejszych pączków i w procesie leżakowania przez krótki czas, czyli 1-2 lata.

Obydwa rodzaje herbat  najczęściej spotykamy w formie prasowanej.

Wspomniany powyżej proces starzenia herbaty wodui (słowo wodui oznacza oszukiwanie czasu) polega na poddaniu herbaty w kontrolowanych warunkach procesom fermentacji bakteryjno-grzybowej, czyli za pomocą drobnoustrojów i szlachetnych grzybów.

Pary wodna i podwyższona temperatura to idealne środowisko, w którym rozwijają się grzyby, przez co smak herbaty staje się podobny do smaku dojrzałych herbat sheng. 

Pu-erh Shu jest gotowa do spożycia  bezpośrednio po przeprowadzeniu procesu starzenia, choć może również być pozostawiona do wieloletniego leżakowania podobnie jak Pu-erh Sheng.

Herbata czerwona – właściwości

Herbata Pu-Erh

Czerwona herbata Pu-Erh to bogactwo dobroczynnych składników, które pozytywnie wpływają na wiele procesów zachodzących w organizmie ludzkim:

  • wspomaga przemianę materii,
  • posiada właściwości odchudzające – idealna do likwidowania i spalania zbędnej tkanki tłuszczowej,
  • odbudowuje prawidłową florę bakteryjną jelit,
  • poprawia pamięć i koncentrację, lekko pobudza organizm,
  • działa antybakteryjnie i odkażająco,
  • chroni zęby przed próchnicą (posiada naturalny fluor),
  • poprawia mikrokrążenie,
  • wywiera pozytywny wpływ na metabolizm oraz wspiera procesy trawienne,
  • działa oczyszczająco, detoksykacyjnie,
  • łagodzi skutki nadmiernego spożycia alkoholu.

 

Można rzec, że czerwona herbata jest prawdziwym pogromcą tłuszczu dzięki zawartym w niej składnikom, wśród których znajdziemy m.in:

  • chrom,
  • żelazo,
  • miedź,
  • magnez,
  • cynk,
  • witaminę C,
  • garbniki,
  • flawonoidy,
  • alkaloidy,
  • polifenole, które wspomagają niszczenie wolnych rodników.

 

Czerwona herbata – parzenie i stosowanie

parzenie czerwonej herbaty

Ze względu na swój wyrazisty smak herbaty czerwone Pu-Erh zaliczane są do naparów dla osób lubiących wyrazisty smak, gdyż nie każdemu ich smak odpowiada – herbatą czerwoną należy się rozsmakować.

Jaką ją prawidłowo parzyć, by wydobyć z niej wszystko, co najlepsze.

Pamiętajmy, że liście herbaty Pu-Erh zalewa się wodą o temperaturze 90 – 96°C – nigdy wrzątkiem.

Herbatę najlepiej parzyć w szklanym naczyniu. Pomocnym gadżetem będzie również sitko na susz, ponieważ liście należy wyciągnąć z naparu po 3 minutach parzenia.

Z jednej porcji liści można zaparzyć nawet do trzech herbat – to ile liści wsypiemy do zaparzacza zależne jest od naszych preferencji smakowych (1-5 łyżeczek liści).

Czy herbaty Pu-Erh mogą pić wszyscy?

Pu-Erh z dodatkami

Niektórzy uważają, że herbatę można pić bez obaw, bez żadnych konsekwencji i w dowolnych ilościach, gdyż teina w niej zawarta jest mniej szkodliwa niż kofeina w kawie, ale nie jest to prawdą.

Teina i kofeina posiadają ten sam wzór cząsteczkowy C8H10N402, co potwierdzili badaniami dwaj chemicy w 1838 roku – Gerardus Johannes Mulder oraz Karl Jobst, tak więc teina to zatem nic innego jak kofeina.

Różnica pomiędzy nimi polega na tym, że teina występuje tylko w herbatach, oraz tym, że nieco inaczej oddziałuje na organizm ludzki niż kofeina.

Kofeina wchłania się do krwioobiegu w żołądku, toteż czas jej działania jest szybki i krótki, natomiast teina zawarta w herbacie jest przyswajana dopiero w jelitach, przez co znacznie wolniej przedostaje się do krwiobiegu.

Na czas oddziaływania teiny i kofeiny wpływają również inne substancje obecne w naparze.

Zawarta w herbacie tanina opóźnia proces wchłaniania teiny w przewodzie pokarmowym, toteż teina uwalnia się dzięki temu wolniej, przez co jej działanie pobudzające trwa dłużej, niż w przypadku kofeiny. 

Pobudzająco na organizm działają również zawarte w herbacie  teofilina i teobromina – alkaloidy, które zwiększają przepływ krwi, co wpływa na ogólne dotlenienie 

Słaba herbata wypita przez dzieci oraz ciężarne i karmiące panie nie wpływa negatywnie na stan zdrowia, jednak nie należy przesadzać z jej ilością – wystarczy 1-2 szklanki dziennie.

Ilość teiny w kubku herbaty wynosi ok. 30 mg i jest niższa, niż ilość kofeiny w kubku o tej samej objętości, czyli ok. 150 mg. Uważa się, iż 5-6 szklanek czerwonej herbaty stanowi równowartość filiżanki kawy, jeśli idzie o zawartość kofeiny.

Czerwonej herbaty nie powinno się pić tuż po posiłku ze względu na obniżone wchłaniania żelaza – najlepiej wypić około godziny po posiłku.

Czy wiesz, że…

  • w Australii można napić się bekonowej herbaty? Otóż tamtejsi hodowcy owiec do puszek po konserwach nalewają herbatę i gotują w niej bekon. Powstaje w ten sposób herbaciano-bekonowy napój, który z chęcią popijają delektując się ugotowanym bekonem;
  • psy posiadają swoją herbatę. Tak, w Wielkiej Brytanii można kupić herbatę dla swoich pupilów, która wpływa bardzo korzystnie na ich sierść i usuwa nieprzyjemny zapach z pyska zwierzęcia. Angielskie psy uwielbiają popijać herbatę;
  • w Tajlandii, Birmie i Chinach liście herbaty kisi się przez około pół roku – proces kiszenia herbaty jest podobny do naszego kiszenia kapusty. Kiszoną herbatę  zwaną lehpet serwuje się, podobnie jak naszą kiszoną kapustę, jako dodatek do dań mięsnych i rybnych, lub jako osobne danie. 

Podsumowanie

Właściwości czerwonej herbaty są imponujące dla zdrowia, a także dla tych, którzy planują odchudzanie i walkę ze zbędnym tłuszczem, dlatego warto ją wprowadzić do naszej codziennej diety.

Jeśli nieco ziemisty smak nie do końca nam odpowiada, można do zaparzonej szklanki zdrowej, czerwonej herbaty dodać nieco soku owocowego, miodu lub owoce cytrusowe, które nieco złagodzą smak.

Pijmy czerwoną herbatę jak najczęściej, nie tylko przy odchudzaniu, czy zimą przy przeziębieniu – jej walory smakowe i działanie prozdrowotne poprzez zawarte w niej składniki powinny być stosowane przez cały rok – pijmy więc ten drogocenny napój jak najczęściej.